วันหนึ่งเพื่อนเราชวนเราเล่นแสดงละครกัน (แบบประมาณว่า เล่นพ่อแม่ลูกกัน) จากนั้นก็รวบรวมเพื่อนอีกประมาณ 7-8 คน เพื่อเล่นละครกัน โดยที่บทของเราเล่นเป็นน้องคนสุดท้องที่ตายไปแล้ว แล้วกลับมาหาพวกพี่ๆ ทั้งหลาย เราเล่นกันอยู่สักพัก เพื่อนเราอีกคนเกิดหิวข้าว เลยชวนเราไปกินข้าวที่โรงอาหาร ด้วยความเร่งรีบ เราเลยลืมบอกเพื่อนๆ ที่เหลือที่เล่นด้วยกันว่าจะไปโรงอาหาร จากนั้นเราก็ไปกินข้าวกับเพื่อนที่โรงอาหาร และไม่ลืมที่จะซื้อขนมฝากเพื่อนๆ ที่เหลือ
พอเรากำลังจะขึ้นไปหาพวกเพื่อนๆ เราเห็นเพื่อนเราหน้าตื่นออกมาจากห้องเรียนที่เราเล่นกันอยู่ เราเลยรีบวิ่งไปหาพวกมัน แต่พอมันเห็นเราเท่านั้นแหละ... มันร้องกรี๊ดลั่นเลยแล้วมันก็ร้องไห้วิ่งออกไปนอกอาคาร ทำให้เรากับเพื่อนที่ไปกินข้าวด้วยกันงงอยู่ตรงนั้นพักใหญ่ พอเราวิ่งตามมันไปเพื่อถามว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเพื่อนเราตั้งสติได้มันก็ถามว่า "ใช่เพื่อนมันจริงมั้ย" เราก็งงว่าทำไมมันถามแบบนี้ตอนแรกเราคิดว่ามันงอนเราที่ไม่ชวนพวกมันไปกินข้าว มันเลยเล่าให้ฟังว่า...
หลังจากที่เรา และเพื่อนอีกคนออกไปกินข้าว(โดยที่ไม่บอกพวกมัน) มันก็เข้าใจว่าเราอยู่ในห้อง เพราะมันบอกว่า มันเห็นเรายืนหันหลังอยู่หลังห้อง พอมันเรียกเรา(แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่เรา) เราก็ไม่หัน มันเลยเดินไปหา แต่ว่าพอมันเดินเข้าไปหา คนๆ นั้นก็หันกลับมาพร้อมเสื้อผ้าเปื้อนเลือด แล้วหันมาแสยะยิ้มให้พวกมัน มันเลยเตลิดออกมาจากห้อง ในจังหวะที่เราเดินสวนกับมันพอดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น