ในห้องกำหนดให้พักได้ 4 คน ตอนย้ายมาแรกๆ ก็มีกันครบ 4 คน แต่เรียนไปซักพัก เพื่อนคนนึงก็ย้ายไปเรียนที่อื่น ไม่ใช่เพราะเจออะไรน่ากลัวหรอกนะครับ แต่เค้าสอบติดที่นั่นแล้วต่างหาก ก็เลยเหลือกันอยู่ 3 คน กับเตียงว่าง 1 เตียง ซึ่งไม่ปล่อยให้ว่างแน่นอน เพราะกลัวจะมีคนมานอนด้วย เลยใช้เป็นที่วางสมบัติของผม และเพื่อนที่เหลือ
เข้าสู่เทอมที่สองของปี 1 ชีวิตการอยู่ร่วมห้องเริ่มเปลี่ยนไป เพื่อนคนนึงก็ติดสาว เลยไม่ค่อยอยู่้ห้อง ส่วนอีกคนติดเกมไปกินนอนอยู่ร้านเกมตั้งแต่หัวค่ำ สายๆ ของวันใหม่ถึงกลับเข้าห้อง สรุปว่าผมต้องนอนคนเดียว ในห้องที่มี 4 เตียง ยอมรับว่ากลัวอยู่ แต่ไม่ได้มากจนถึงขั้นไม่กล้านอนคนเดียว ผมก็ใช้ชีวิตอยู่คนเดียวแบบนั้นทุกคืน ติดต่อกันประมาณเกือบเทอมนึงเลยทีเดียว
มีอยู่วันหนึ่ง ผมกลับมาจากกินข้าวแถวๆ หน้ามหาลัย ประมาณห้าทุ่มครึ่ง กลับมาถึงห้องก็ไม่มีใครอยู่เหมือนเช่นทุกวัน ผมก็ทำตัวตามปกติ อาบน้ำ แล้วก็มานั่งเล่น Facebook จนถึงเกือบตีสองก็เข้านอน เตียงนอนเรียงขนานกันทั้งสี่เตียง โดยเตียงผมอยู่ซ้ายมือสุดติดผนัง เวลานอนผมก็หันหลังให้ผนัง แล้วหันหน้าออกไปทางสามเตียงที่่เหลือ อีกอย่าง คือผมชอบนอนเปิดประตูหลังห้องแล้วปิดมุ้งลวดไว้ อากาศจะไ้ด้ถ่ายเท
ผมนอนหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกที ท้องฟ้ายังมืดอยู่ แต่มีแสงจันทร์สาดเข้ามาทางประตู และทางหน้าต่าง มองไปทางเตียงสุดท้ายซึ่งติดกับหน้าต่าง เห็นคนนั่งหันหลังพิงผนังทางหัวเตียง มองออกไปนอกหน้าต่าง ดูจากขนาดตัวแล้วน่าจะเป็นเพื่อนที่ชื่อ “แมน” ที่ติดสาว แต่ผมเห็นไม่ชัดหรอก เพราะผมสายตาสั้น (- -!) และที่สำคัญคือ เตียงนั้นเป็นเตียงว่าง ที่เพื่อนคนแรกย้ายไปเรียนทีีอื่น และพวกเราก็เอาสัมภาระ กระเป๋า กล่องต่างๆไปวาง ตรงนั้น ไอ้แมนมันก็ขึ้นไปนั่งทับซะงั้น ผมเลยทักมันไป
“สงสัยหิมะจะตกว่ะเห้ย เืพื่อนกลับห้องแต่เช้ามืดเลย”
....เงียบ.... มันไม่ฮากับเราเว้ย
“เป็นไรวะ น้องแก้ว (แฟนแมน) ไม่คุยด้วยรึไงวะ... อย่าบอกนะว่าอกหัก!!”
....เงียบ.... “เออๆ ไม่คุยก็ไม่คุยวะ”
ผมคิดว่าแมนมันคงอยากอยู่เงียบๆคนเดียว แบบพี่เบิร์ดล่ะมั้ง ผมเลยไม่กวนมัน แล้วก็หลับไป
ตื่นมาอีกทีก็เกือบแปดโมงละ ในห้องไม่มีใคร สงสัยแมนมันจะออกไปเคลียร์ปัญหาหัวใจ ผมเลยอาบน้ำแต่งตัวเีตรียมไปเรียน ระหว่างที่ผมแต่งตัวอยู่นั้น โจ้ เื่พื่อนเมทอีกคนที่ติดเกมก็กลับมา เราก็ทักทายกันปกติ ซักพัก แมน ก็กลับมา ผมเลยแซวเพื่อนไปตามนิสัย
“เป็นไงบ้าง โอเคมั้ย” แมนทำหน้างงๆ แล้วตอบผมกลับว่า “โอเคเรื่องไร” ผมจึงเล่าเรื่องที่เห็นเมื่อคืนให้แทนฟัง แต่แมนกลับตอบมาว่า “เมื่อคืนไปช่วยแก้วทำงานที่ห้องเพื่อนมา เพิ่งกลับมานี่แหละ”
ผมอึ้งไปพักนึง ก่อนที่จะคุยกันถึงเรื่องเมื่อคืน สรุปว่าเมื่อคืน ทั้งโจ้ ทั้งแมน ไม่มีใครกลับมาห้องเลย แล้วที่ผมคุยด้วยเมื่อคืนคือใครกัน ? ตอนนั้นผมเริ่มจิตตก จากคนที่ไม่ค่อยกลัวผี ก็เริ่มตาขาวมากขึ้น วันต่อมาผมเลยไปถามรุ่นพี่ที่เคยอยู่หอนี้เมื่อปีก่อน ก็บอกว่าไม่เคยเจอ แต่หอนี้มีประวัติเล่าต่อๆ กันมาหลายเรื่องทั้ง นศ.โดดตึกฆ่าตัวตาย นศ.โดนรถชนตาย นศ.โดนยิงตาย มีคนที่อยู่หอในเจอหลายคน ทนไม่ไหวก็ย้ายออกไปอยู่หอนอกกัน ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเรื่องไหนจริงไม่จริง แต่ผมเชื่อว่ามันต้องมีจริงซักเรื่องแน่ๆ
หลังจากวันนั้น ผมกับเพื่อนรูมเมทก็พากันไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย ก่อนพากันย้ายออกไปอยู่หอนอก และไม่กลับไปที่หอนั้นอีกเลยถ้าไม่จำเป็น !!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น