แล้วทางโรงเรียนเราก็เปิดติวให้เด็กเยอะมาก ตอนเช้าก่อนเรียน ก็ไปติวที่หอประชุมตึก 6 พอเรียนตามตารางเรียนเสร็จก็จะให้เด็กเรียกพิเศษทุกคน หลังจากเรียนพิเศษนั่น โรงเรียนก็ให้เด็ก ป.6 ทุกคนไปติวเรียนวิชาการทุกวันตอน 4 โมง – 5 โมงที่ตึกใหม่ชั้น 2 ซึ่งชั้นนั้นเป็นชั้นที่รวมกับห้องดนตรีไทย ห้องรำไทยอยู่ด้วย
เรื่องอาจไม่มีอะไรมากมายในตอนนี้ แต่... มีวันนึง เพื่อนเราเรียนเสร็จแล้วก็ลงไปด้านล่างเตรียมตัวกลับบ้านกัน แต่พอดีเพื่อนเรา มันดันลืมของไว้ข้างบน มันก็เลยตัดสินใจขึ้นไป ซึ่งตอนนั้นไม่มีใครอยู่ที่ชั้น 2 แล้ว ซึ่งก็แน่นอนเพราะเป็นเวลาเกือบ 6 โมงแล้วด้วยและตอนนี้เกือบจะ 6 โมงแล้วด้วย !!
เพื่อนเรามันขึ้นไปคนเดียว แถบไฟก็ปิดหมดแล้ว เพื่อนเรารีบขึ้นรีบลงอย่างไวมากๆ และจังหวะกำลังจะลงบันได (ข้างๆ บันได จะเป็นห้องน้ำหญิง) ก็เห็นป้าภารโรงคนนึง กำลังถูพื้นอยู่ตรงบันได (ปกติ เค้าจะไม่ถูพื้นตอนนี้นะ) เพื่อนหนูก็แปลกใจ ถามไปว่า “ป้ายังไม่กลับบ้านหรอคะ” ป้าเค้าก็ตอบมาว่า “ป้าอย่างอยู่อีกสักเดี๋ยวจ๊ะ” เพื่อนหนูก็ไม่สนใจลงข้างล่างแล้วกลับบ้านเลย
พอผ่านมาอีก 2 วัน คุณครูที่สอนดนตรีสากล ก็มาบอกข่าวร้ายว่า ป้าภารโรงของโรงเรียนเราได้เสียชีวิตไปแล้ว แต่สิ่งที่เพื่อนเราสยองมากนั้นก็คือ “แกเสียไปเมื่อ 3 วันที่แล้ว” เพื่อนเราเลยแย้งกับคุณครูว่า “จะเป็นไปได้ยังไงพึ่งเห็นเมื่อสองวันก่อนเอง” เท่านั่นแหละ หลอนทั้งโรงเรียนเลย !!
จนมีวันนึง อันนี้เราเจอกับตัวเองเลย ที่จำเป็นต้องเข้าห้องน้ำชั้นนั้น ตอนที่เข้าไปในห้องน้ำ กำลังทำภารกิจ อยู่ดีๆ ก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนมาเอาของที่ห้องเก็บเครื่องทำความสะอาด แล้วได้ยินเหมือนมีคนถูพื้นมาที่ห้องน้ำที่เราเข้าอยู่ ตอนนั้นห้องน้ำทั้งมืด ทั้งเงียบ เราตัดสินใจรอเพื่อนอยู่ในห้องไม่กล้าออกจนมีเพื่อนคนอื่นเข้ามาในห้องน้ำ ค่อยวิ่งออกไปแบบไม่คิดชีวิตเลย
ทุกวันนี้นักเรียนคนที่กลับบ้านดึกๆ ก็มักจะเห็นป้าภารโรงคนนั้นอยู่บ่อยๆ โดยเฉพาะห้องน้ำห้องนั้น ที่หลังเลิกเรียนแทบจะไม่มีใครกล้าเดินไปใช้เลย บรื้ออออ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น