วันอาทิตย์ที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2554

เด็กน้อยไร้เดียงสา

มีเด็กชายคนหนึ่งที่กำลังเลิกเรียน เด็กชายคนนั้นกำลังจะเดินกลับบ้าน
ระหว่างทางเดินกลับบ้านได้เดินผ่านใต้ถุนห้องเรียน ได้ยินว่า ''ไอเหรี้ย.. ส้นติง.. จิ๋.ม''
ด้วยความอยากรู้ว่าแปลว่าอะไร ตกเย็นพอถึงบ้าน จึงได้ไปถามแม่ว่า ''แม่ๆครับ ไอเหรี้ย แปลว่าอะไรครับ''
ด้วยความที่แม่ตกใจและไม่อยากให้ลูกรู้คำหยาบคายจึงบอกลูกไปว่า''อ๋อ...ไอเหรี้ย แปลว่า เก้าอี้ ลูก''
แล้วลูกจึงถามต่อไปอีกว่า ''แม่ๆครับและ ส้นติง และ จิ๋.ม ล่ะครับแปลว่าอะไร'' แม่ตกใจแล้วแกล้งบอกลูกไปว่า
''อ๋อ...ส้งติง แปลว่า น้ำเปล่า จ๊ะ ส่วนจิ๋.ม แปลว่า จานจ๊ะ''
วันหนึ่งมีแขกมาบ้านแต่แม่ล้างจานอยู่หลังบ้านจึงให้ลูกออกไปรับแขก ด้วยความที่เป็นเด็ก ลูกชายจึงใช้ศัพท์ใหม่กับแขกว่า
''อ้าวนั่ง ''ไอเหรี้ย'' นี่ ก่อนน่ะครับ เดียวเอา ''ส้งติง'' มาให้กิน แม่นั่งล้าง ''จิ๋.ม'' อยู่หลังบ้าน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น