ผีกระสือ

เรื่องนี้มีอยู่ว่า สมัยก่อนแม่ของเรานั้นอาศัยอยู่กับย่า ดังที่ได้กล่าวไปในตอนที่แล้ว บ้านของย่านั้นไม่ค่อยมีฐานะเท่าไหร่ สมัยก่อนยังเป็นฝาจากอยู่ แล้วแม่ก็อยู่บ้านใกล้ ๆ กันกับลูกพี่ลูกน้องของแม่ ซึ่งสมัยนั้นแม่อยู่มัธยมแล้ว ด้วยความที่เป็นเด็ก และก้อขี้เกียจเดินไปคุยกับลูกพี่ลูกน้อง จึงใช้วิธีแหวกฝาจากคุยกัน เวลาแหวก ฝาจากก็จะเป็นโพรงและไม่คืนกลับสภาพเดิม

 อยู่มาคืนหนึ่ง แม่เข้านอนกับย่า ซึ่งสมัยนั้นยังนอนมุ้ง และ ห้องน้ำอยู่ด้านนอกตัวบ้าน ย่าจึงมีกระโถนฉี่ สำหรับเอาไว้เวลาต้องการเข้าห้องน้ำตอนดึก แม่และย่าเข้านอนตามปกติ แต่แม่ยังไม่หลับ คืนนั้น แม่รู้สึกว่ามันแปลก ๆ ทั้งบรรยากาศ และอากาศรอบ ๆ ตัว แต่แม่ก็ไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่งแม่เคลิ้ม ๆ จะหลับนั้นเอง สายตาก็พลันเหลือบมองไปทางฝาจาก ที่แหวกคุยกันกับลูกพี่ลูกน้องทุกวัน 
 

ทันใดนั้น ก้อมีดวงไฟประหลาด ขนาดประมาณเท่าหัวเด็กทารก ลอยเข้ามาทางฝาจากนั้น แม่ตกใจมาก แต่ก้อไม่กล้าร้องออกมา จึงได้แต่นิ่งและมองจ้องดวงไฟดวงนั้นตลอดเวลา ดวงไฟนั้นค่อย ๆ ลอยเอื่อย ๆ มาที่มุ้งของแม่

และลอยไปตรงที่ย่าวางกระโถนฉี่ไว้ ลอยวนไปมาอยู่สองรอบ แม่ทนกลัวไม่ไหว จึงสะกิดย่า ย่าก้อลืมตามาเห็นจึงบอกแม่ว่าเออ ไม่ต้องกลัวอีหนู นั่นมันหิงห้อย

แต่ในใจแม่ไม่สามารถยอมรับได้ว่ามันเป็นหิงห้อย เพราะดวงใหญ่มาก และแม่ก้อรู้จักหิงห้อย แม่จึงเรียกย่าอีกครั้ง คราวนี้แม่ต้องคลุมโปง เพราะแม่เห็นย่า กำลังสวดมนต์อยู่ แม่จึงคิดได้ว่านี่ต้องเป็นกระสือแน่นอน ย่าสวดมนต์สักพัก ดวงไฟดวงนั้น ก้อลอยหายออกไปทางฝาจากที่แม่แหวกไว้

พอรุ่งเช้าแม่ถามย่าว่า เมื่อคืนกระสือใช่ไหม ย่าตอบว่าใช่ เพราะว่าแม่แหวกฝาจากไว้ แล้วผีกระสือคงหิว จึงเข้ามาหาอาจมกิน

ตั้งแต่นั้นมา แม่ก้อไม่แหวกฝาจากคุยกับลูกพี่ลูกน้องอีกเลย